Na de afgelopen dagen was het natuurlijk wel een beetje te verwachten... Maar het moment van complete instorting is toch altijd weer even confronterend... Zelf heb ik dan altijd sterk de neiging om door te gaan en bezig te blijven, want dat is afleiding van hoe ik me werkelijk voel. Maar wanneer ik niet meer na kan denken, me afsluit en ga dwalen in wat ik probeer voor elkaar te krijgen, dan weet ik dat ik eraan toe moet geven. Dat moment kwam dus vanmiddag...
We hadden op zich een relaxte dag gehad. Het brood wat we in onze meegenomen broodbakmachine gebakken hadden was mislukt en daarom hebben we ontbeten met ander lekkers wat we bij ons hadden. Vandaag stond er een sneeuwscootertocht op de planning, maar die werd helaas geannuleerd. Wat betreft de vermoeidheid vonden we dat allemaal niet zo heel erg. Heel misschien gaat hij zondag nog door. We hebben in plaats daarvan een stuk gewandeld en zijn even naar Rødberg gereden om wat winkeltjes te bekijken. Bij terugkomst moest er gekookt worden en Hannah en ik begonnen met de voorbereidingen. Op dat moment kwam bij mij de man met de hamer. Het koken heeft Stefan afgemaakt. In de avond hebben we nog een piepklein drankje gedronken om te proosten op onze vriendschap en zijn daarna allemaal op tijd naar bed gegaan.
Reactie plaatsen
Reacties