Tijdens het traject van Oogbalans krijg ik ook de oproep voor de testen die het UWV mij beloofd heeft. De dag van de testen is erg intensief, maar de uitkomst is verhelderend en hoopgevend. Waar mijn interesse ligt weet ik wel. Die ligt bij het werken met mensen en dan vooral de doelgroepen met een beetje uitdaging, waarbij het zo is misgegaan in 2012. De doelgroep waar het risico op letsel een heel stuk groter is dan wanneer je op kantoor of achter een kassa zou gaan zitten... Zelf had ik al bedacht dat een coachende rol, één op één, misschien wel wat voor mij zou kunnen zijn. Maar ik besluit volledig open de testen in te gaan. Wie weet komt er wel wat verrassends uit!

Bij de competentietest, die ik op HBO niveau doe, breekt het zweet me uit. Ik had altijd al HBO niveau, maar kan ik dat nu ook nog wel? Heeft de klap die mijn brein te verduren heeft gehad er niet voor gezorgd dat ik dit niveau niet meer aan kan? Ik twijfel enorm aan mezelf wanneer ik alleen in dat kleine kamertje achter die laptop zit. Mijn brein heeft moeite met de vragen, ik moet ze soms wel vijf of zes keer lezen voordat ik denk te begrijpen wat er staat. Mijn systeem schiet totaal in de paniekstand en ik heb achteraf het idee bepaalde delen van de test volledig verknald te hebben. Met lood in mijn schoenen en tranen in mijn ogen loop ik de deur van het UWV kantoor uit als ik klaar ben...

Een paar weken later mag ik terugkomen voor de uitslag. Ik ben nerveus. Het voelt alsof het een examen was ofzo, maar dat is natuurlijk helemaal niet waar! Ik ga zitten en verwacht een mededeling als: ‘Nou mevrouw, in uw huidige staat  zou ik maar ver uit de buurt blijven van een opleiding of baan waarbij HBO werk- en denkniveau vereist is!’ De map waar alle uitkomsten in staan wordt naar me toegeschoven. Ik kijk ernaar en krijg spontaan de slappe lach! Is dit míjn uitslag? Overal staat gemiddeld of bovengemiddeld... De mevrouw die tegenover mij zit schiet ook in de lach... ‘Wat is er? Had je je zo druk gemaakt?’ vraagt ze. Ik kijk lachend nog even naar de papieren voor mij en wordt ineens overspoeld door een mengeling van trots, verbazing, frustratie en ook een beetje emotie. Verdorie, mijn brein heeft het weer geflikt. Hij heeft me weer enorm in de maling lopen nemen!  Hoe kan dat toch steeds? De mevrouw van het UWV stelt me gerust. ‘Wees blij met deze uitslag! Het vertrouwen in jezelf moet gewoon weer terugkomen. Daar ga je de komende tijd juist mee aan het werk. Geef het de tijd...’

De uitslagen van de andere testen zijn wel zoals ik verwachtte. Ik ben gewoon een mensenmens. Wat dat betreft ken ik mezelf best aardig.

Ik bespreek hoe we nu verder gaan. Ik mag zelf een coach gaan zoeken voor het werkfit traject en omdat ik aangeef vooral willen werken aan mijn lichamelijke belastbaarheid, krijg ik op papier de namen van een paar coaches mee die daar goed bij aan zouden sluiten. Ik bel Anita Smit uit Den Hoorn. Zij biedt coaching trajecten aan in combinatie met sport en heeft ook veel kennis over het brein. We spreken af en het klikt! Het traject kan van start gaan!

Helaas gooide corona roet in het eten wat sporten betreft, maar al met al vlieg ik door het traject heen. Ik krijg allerlei opdrachten die ik op de laptop invul en die we via Zoom bespreken. Ik krijg hierdoor een steeds beter beeld van mezelf en welke richting ik op zou willen. Gevoel en verstand spreken elkaar hierin alleen wel tegen. Mijn gevoel weet héél goed wat ik wil, maar mijn verstand ziet daarin de risico’s. Risico’s die ik niet meer wil nemen. Dat heb ik mezelf in de afgelopen jaren beloofd... Het wordt een enorme worsteling met mezelf...

Vele gesprekken volgen. Niet alleen met Anita, maar met iedereen waarvan ik denk dat die mij hierin kan adviseren. En toch kom ik er maar moeilijk uit. De puzzelstukjes willen gewoon nog niet op hun plek vallen. Ik spreek met Anita af dat ik op zoek ga naar vrijwilligerswerk waarbij ik de kans krijg met diverse doelgroepen te werken, zodat ik kan ervaren hoe ik daarop reageer. Een goed idee, want zelf kom ik er niet uit en ik ben wel toe aan de volgende stap!

                                                                                                                                                                                           Lees verder op: Vrijwilligerswerk