Na een ijskoude nacht met een paar onderbrekingen om extra kleding aan te trekken, worden we uiteindelijk toch pas om 8.00 uur wakker. Omdat we het leuk vinden om op een ander plekje te ontbijten, maken we ons klaar voor vertrek. Omdat de geplande weg afgesloten blijkt te zijn, komen we op een klein grindpad tussen Åmot en Dalen terecht. De Ravnejuvvegen, vertaald: De Ravenkloofweg. Er blijkt een uitkijkpunt te zijn, Ravnejuv, dus dat is mooi meegenomen.
De weg zelf is goed onderhouden, maar erg smal en uitdagend. Wanneer je hier een tegenligger tegenkomt, dan heb je lef en zeer goede stuurmanskunsten nodig. Gelukkig is de weg erg rustig en komen we, gelukkig precies bij een uitsparing richting een boerderijtje, een enorme egaliseermachine tegen die het grind netjes aan het gladschrapen is. Hij maakt ruimte voor ons en via de uitsparing in de weg kunnen we er net langs.
Het uitkijkpunt ligt vlakbij de weg, zo'n vijf minuten lopen. Het is er prachtig! We gluren heel voorzichtig over het randje en kijken 370 meter de diepte in. Geen rotsen meer te zien onder ons, want de berg blijkt hol weg te lopen!
Terug bij de camper eten we ons ontbijt en rijden we even later verder richting Dalen. Daar aangekomen pakken we weg 450. Dit is de weg waar we twee jaar geleden noodgedwongen een een nacht hebben moeten wachten omdat de weg vlak voor ons werd afgesloten voor werkzaamheden en 's morgen pas weer open ging. Ze zijn er nog steeds niet mee klaar, maar helemaal afsluiten doen ze nu niet meer.
Ergens halverwege weg 450 begint onze camper te piepen. Een heel hoog, regelmatig piepje... Het klinkt als een waarschuwingssignaal. Aangezien we best wat elektronica in huis hebben, luisteren we aandachtig waar het vandaan kan komen. Het komt van voorin, dus ik ga met mijn oor het hele dashboard af. Dan zegt Steef ineens heel droog: 'Volgens mij zijn het de ruitenwissers...', en ja hoor, elke keer als ze gaan is het piepje te horen... We lachen om het feit dat zo'n klein piepje toch best een beetje paniek kan veroorzaken en ik heb mijn portie ochtendyoga weer gehad.
Het weer vandaag is behoorlijk wisselend. Zon, hagel, sneeuw en regen wisselen elkaar regelmatig af...
We rijden nog een flinke stuk door en stoppen langs de weg bij een plek waar we kunnen douchen. Steef heeft geluk en heeft lauw water, ik moet het doen met een ijskoude douche. Lekker opgefrist en vol energie rijden we door naar een restaurantje. Die blijkt nog gesloten en trouwens ook megaduur. Het tweede is wel open, maar toch eigenlijk nog niet. Eigenlijk het weekend pas, maar ze willen wel wat voor ons maken, maar dan zou het nog zéker anderhalf uur duren. Het dichtstbijzijnde volgende restaurant is drie kwartier verderop, maar volgens internet is het open. We besluiten daarheen te rijden. Het blijkt een schot in de roos. Bovenop een berg met een werkelijk waar adembenemend uitzicht staat restaurant Slottet Sirdal. Het eten is heerlijk en het personeel is supervriendelijk. Wat een mooie avond!
Na het eten rijden we nog een stukje door in de richting van Evje, waar we morgen ergens willen wandelen en waar we zaterdag langsgaan bij buren uit onze straat die heel toevallig net een huis hebben gekocht in Noorwegen en daar op dit moment ook nog eens zijn!
Reactie plaatsen
Reacties