Eilandhoppen

Na een dagje waar vooral ik gister een behoorlijk energiegebrek had, gaan we vandaag met frisse moed weer op pad na wakker gemaakt te zijn door een schaap die de bumper van onze camper als rugkrabber gebruikte. 

De eerste helft van de dag staat in het teken van eilandhoppen en veel wachten bij pontjes. Het eerste pontje ging van Tjøtta naar Forvik. We besluiten er vroeg naartoe te gaan en daar even te ontbijten, af te wassen en dankbaar gebruik te maken van het verwarmde toiletgebouw. 

Om 11.40 uur komen we in Forvik van de boot en hebben we 50 minuten de tijd om bij de volgende pont te komen, die van Andelsvåg naar Horn. Ruim op tijd zijn we in de haven. Vervolgens hebben we één uur en 25 minuten de tijd om in Vennesund te komen voor de pont naar Holm. Ook die halen we gelukkig met gemak!

Dit deel van de route loopt wat meer over het platteland van Noorwegen. De rotsachtige bodem is vakkundig vlak gemaakt om er landbouwgrond van te maken. Bij een aantal boerderijen zien we een enorme verzameling aan spullen op het erf liggen. Echt van alles! Oude verrotte auto's, isolatiemateriaal, slangen en buizen, autobanden en velgen, hout in alle soorten en maten, sneeuwscooters, quats, alles voor achter een tractor en natuurlijk meerdere tractoren (van toen naar nu). Waarom zou je spullen weggooien? En eerlijk, wij begrijpen het wel! Bij ons in Nederland zit alles zo ongeveer om de hoek, maar als je al bijna een halve dag bezig bent om bij een bouwmarkt te komen, dan denk je wel twee keer na voordat je zomaar wat weggooit toch?

Om 14.30 uur hebben we het laatste pontje achter de rug en rijden we langs de Lysefjord. Even later passeren we een mooie waterval. We stoppen om wat foto's te maken en zien dan dat er een wandelroute loopt. Het is droog en het begin van de route ziet er spannend uit, dus we trekken snel onze bergschoenen aan en lopen een stuk langs de waterval omhoog. Nou ja, het is meer klimmen! Wat is dit vet! Klauteren over rotsen, boomwortels en smalle paadjes langs een afgrond. De steenbok in mij is direct helemaal in haar element! Het pad, als je het zo mag noemen, is goed aangegeven met rode verf. We lopen niet de hele route (5,8 km enkele reis en 948 hoogtemeters), maar draaien om na een kleine 3 kwartier steil omhoog klimmen, om weer aan de afdaling te beginnen. Wat een energie geeft dit! 

Na een uurtje rijden zetten we de camper aan de kant om even te eten. Dit keer is het kip madras, waarvoor ik thuis al de kip heb voorbereid. 

Via de app kregen we de vraag wat we eten en hoe we dat doen. Thuis hebben we al kip gesneden, gemarineerd en gebraden. Dat hebben we vervolgens in porties ingevroren. Ook hebben we hamburgers ingevroren. In onze koelkast in de camper zit een klein vriesvak, dus dat blijft onderweg koud genoeg. Verder hebben we wat maaltijden bedacht waar we de kip in kunnen verwerken en daar de ingrediënten voor meegenomen, waaronder wraps 21, geïnspireerd door broodje 21 van Broodje Ben in Alkmaar, de lekkerste broodjes van het land! (Piepkleine sluikreclame, maar zeker de moeite waard om even langs te lopen als je een keer in het centrum van Alkmaar bent!)

Broodje 21 is een Italiaansebol met gerookte kip, kerriemayonaise, mango, rucola en pijnboompitten, aangevuld met uitgebakken spek, omdat ik dat écht een toevoeging vind! En dus ook héél lekker op een wrap!

We ontbijten met kwark en cruesli en voor de lunch maken we regelmatig een soepje of halen we hier ergens een Noors broodje of Noorse wafel met jam of Brunost (bruine geitenkaas met een licht zoete caramelsmaak. Even wennen, maar dan wel te doen, haha!

Vanavond hebben we, met onze vernieuwde energie na de wandeling allebei nog zin om een tijdje door te rijden. We blijven weg 17 volgen. Eerst nog door prachtige natuur, maar daarna volgt er steeds meer industrie en andere bebouwing. Best vreemd dat een land het toestaat om één van de mooiste autoroutes ter wereld op deze manier te laten vernielen. Ook wordt er veel ruige natuur omgetoverd tot landbouwgrond. Super zonde....

Omdat we langs de 17 geen camperplekken tegenkomen, slaan we rechtsaf weg 720 in waar we vlak voor Follafoss een prachtig plekje vinden. Hier heb je geen mindfulness training nodig! Alles wat we horen in het zachte klotsen van de golfjes in de Beitstadfjorden. Welterusten....